Historia Grand Prix Monako

Historia

Wyścig Grand Prix Monako odbywa się na miejskim torze zaprojektowanym w 1929 roku przez Antoniego Noghesa, syna Prezydenta Automobilklubu Monako, pod auspicjami księcia Monako Ludwika II. Projekt ten miał sprostać wyzwaniu zorganizowania wyścigu na małym terytorium Monako (w tym czasie około 1,5 km2), co było warunkiem wymaganym przez Międzynarodową Komisję Sportową, aby Automobile Club w Monako został uznany na arenie międzynarodowej. Antony Noghes, główny komisarz, został wytypowany do wyjazdu do Paryża, aby przedstawić kandydaturę Automobile Club w Monako. Niestety, powrócił niepocieszony, ponieważ panowie AIACR zauważyli, że chociaż Klub organizował wydarzenia sportowe, to w rzeczywistości nie odbywały się one na terytorium Monako. Wówczas 35-letni Antony Noghes, którego poczucie własnej wartości zostało naruszone, rzucił się na fantastyczne wyzwanie stworzenia imprezy sportów motorowych na terytorium kraju, czyli w mieście.

Po długotrwałych rozważaniach, Antony Noghes postanowił zlecić swój projekt dwóm osobom, którym ufał i którym wiedział, że dostarczą mu obiektywną opinię: Louis Chiron z perspektywy sportowej oraz Jacques Taffe z perspektywy technicznej. Następnie, aby zrealizować projekt, Noghes musiał przekonać Société des Bains de Mer do zaangażowania się i zapewnienia funduszy na ten konkurs. René LEON, administrator spółki, zdał sobie sprawę z korzyści, jakie może przynieść projekt, i zgodził się zapewnić wymagane środki finansowe. Dzięki temu powstał tor, który do dziś jest jednym z najbardziej prestiżowych na świecie. Ostatnia krzywa toru znana jest jako "Virage Antony Noghes" na cześć jej twórcy.

W dniu 14 kwietnia 1929 roku, książę Pierre dokonał oficjalnego otwarcia pierwszego Grand Prix Monako poprzez honorowe okrążenie toru w Torpedo Voisin prowadzonym przez Charlesa Faroux, dyrektora wyścigu. Na starcie wyścigu pojawiło się łącznie 16 samochodów, w tym 8 Bugatti, 3 Alfa Romeo, 2 Maserati, 1 Licorne i 1 Mercedes SSK. Frank Williams, Anglik, który przybył za późno na oficjalne sesje treningowe, wzbudził sensację, trenując w sobotę rano przed samym wyścigiem. W końcu to on wygrał Grand Prix, prowadząc zielony Bugatti 35 B przez 100 okrążeń z przeciętną prędkością 80,194 km/h i osiągając czas 3 godziny, 56 minut i 11 sekund.

Mistrzowie Grand Prix Monako

Ayrton Senna jest znanym kierowcą, który zadebiutował w Formule 1 w 1984 roku podczas deszczowego Grand Prix Monako. Jest rekordzistą pod względem ilości zwycięstw w tym wyścigu, wygrywając sześć razy, w tym pięć razy z rzędu w latach 1989-1993.
Graham Hill odniósł pięć zwycięstw w Monako w latach 1963-1969, a Michael Schumacher również pięciokrotnie wygrał ten wyścig w latach 1994-2001. Alain Prost zwyciężał cztery razy w latach 80., podczas gdy Stirling Moss i Jackie Stewart wygrali trzykrotnie w Monako. Spośród obecnie ścigających się kierowców, Lewis Hamilton odniósł trzy zwycięstwa w tym wyścigu, Sebastian Vettel dwukrotnie triumfował, a Kimi Raikkonen i Daniel Ricciardo wygrali tu raz.